Je zal maar brouwer zijn. De hele dag in de weer met lompe zakken mout, zware slangen, dampende ketels en borrelende watersloten. Hoeveelheden afwegen, tijden bijhouden, kleppen openen en sluiten, water verhitten en wort afkoelen. En alles maar weer schoonmaken aan het einde van de dag. Nee, het is best een klus om de bierproductie een beetje op gang te houden. En dat is dan alleen nog maar het reguliere assortiment.
Want van tijd tot tijd moet er ook nog wat bijzonders uit de ketels komen. De bierliefhebber van tegenwoordig is immers verwend, en altijd op de uitkijk naar iets nieuws. En laten we wel wezen, je wílt de liefhebber ook verwennen. Want dankzij die liefhebbers, waar er steeds meer van zijn, heb jij toch maar mooi de beste baan ter wereld. Bovendien wil je ook graag laten zien wat je zoal in je mars hebt, als brouwer én als brouwerij. Veel brouwerijen vervaardigen limiteds om de romantiek in hun relatie met de clientèle er een beetje in te houden.
Limited Edition
Brouwerij Hoop in Zaandijk heeft daartoe de Limited Edition serie gecreëerd. Eens in de zoveel tijd verschijnt er onder die noemer een bier dat je met recht speciaalbier mag noemen, want het is speciaal in de waarachtige betekenis van het woord. Het experimenteer-brouwerijtje bij Lab44 op het Hembrugterrein in Zaandam is daarbij de locatie van dienst, terwijl ondertussen de productie in de hoofdbrouwerij in Zaandijk wordt gedraaid. Misschien maakt zo’n limited ooit wel eens de oversteek naar de core range, misschien ook niet. Maakt ook niet uit. Een Limited Edition wordt gemaakt, er klinkt tromgeroffel en klaroengeschal, we genieten er van, er komt een foto op de socials en we kijken alweer uit naar de volgende. Zo gaat dat in de moderne wereld van het bier.
Maar daar maken we toch even pas op de plaats. Zo snel wil ik er niet aan voorbij gaan. Want zo’n limited komt er natuurlijk niet vanzelf. Geen enkel bier komt er vanzelf. We staan er nooit bij stil, maar van al die nieuwe bieren die elke week weer de schappen bestormen, zien we als bierdrinker alleen maar het eindresultaat. Hoe komt een nieuw bier eigenlijk tot stand? Van de eerste vage notie van een idee tot een glorieuze rating op Untappd: hoe ziet dat proces er uit? Is dat een moeilijke weg of een makkelijke? Lang of kort? Bochtig of recht? Ik heb eigenlijk geen idee. Tja, voor brouwerijen die er zes verschillende IPA’s per maand uitknallen – en die zouden zomaar kunnen bestaan – is het misschien simpelweg een kwestie van de hopwinkel uitspelen. Maar zo’n limited, met illustere incarnaties als Liquorice Stout, Mon Cherry, Dutch Grape Ale en Spicy Tripel (met mosterd, ik schreef er eerder over) is een ander verhaal. Dat is een verhaal.
Een nieuw bier
In een serie posts, waarvan je nu het eerste deel leest, wil ik dat verhaal vertellen. En dat verhaal begint met een ideetje van Paul Riteco, eigenaar van Hoop. Het kwam er op neer dat Hoop graag met een aantal mensen ‘uit de bierwereld’ bieren wilde ontwikkelen met een eigen, persoonlijke signatuur. Of ik eens zou willen nadenken hoe ‘mijn’ limited er dan uit zou moeten zien. Dat wilde ik wel.
Enfin. Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. En een coronacrisis. Het idee verdween even in de koeling, totdat het dit jaar weer tot leven werd gewekt. In het eerste verkennende gesprek met Marcel van Raad (sales manager) en Derek Walsh (bierconsultant) kwam de hamvraag naar voren: welk einddoel hebben we voor ogen? Tijd om achterover te leunen en de gedachten de vrije loop te laten. Creativiteit laat zich immers niet dwingen. De muze mag dan nog zo dringend worden aangeroepen, of zij ten tonele verschijnt en haar inspiratie over ons uitstort bepaalt ze zelf wel. Toch een verzoek, geachte muze: we hebben graag een verbinding met de Zaanstreek.
En zie, na voldoende achterover geleund te hebben werd die verbinding gevonden. Niet in de vorm van fysieke ingrediënten (duivekater in je bier? nee, dank u), maar meer in poëtische zin. Namelijk middels dat zo beroemde gedicht Mei, van Herman Gorter. Deze dichter woonde tijdens zijn eerste levensjaren in de Zaanstreek. Het geboortehuis staat aan de Zaanweg in Wormerveer, een plaquette aan de muur herinnert ons er aan. Mei, voorjaar, de Zaanstreek – in mijn hoofd begonnen de associaties te spelen.
Dit is wat ik uiteindelijk antwoordde aan Hoop.
Om de limited edition een link met de Zaanstreek te geven, dacht ik aan een voorjaarsbier met de naam Mei. Naar het beroemde gedicht van de Zaankanter Herman Gorter. Een bier als een mooie lentedag waarop je met je roeiboot het veld in gaat en je de grutto’s om je heen hoort, boven het geklots van de roeispanen en gepiep van de dollen uit. In de verte springt een vis uit het water; tussen het riet bewaakt een fuut haar eieren.
Dat gevoel moet het bier opwekken. Het zegt misschien niet iedereen wat, maar mij wel. Een bier met een opwekkend voorjaarsgevoel. Dorstlessend en doordrinkbaar is een doel, maar zoals je in de lente nog een trui aanschiet als de avond valt, mag dit bier ook wel wat body hebben. Het idee van ontluikend groen? Graag. Een boeketje kruidige weideflora? Waarom niet. Besprenkeld met iets van voorjaarstintels? Zou wel lekker zijn.
We trekken er een jaar voor uit. Moet lukken.