Bier, barrels & bites bij Bolenius

Wie had dat gedacht. Een heus sterrenrestaurant (1 stuks) dat een menu samenstelt bij de reeks vatgerijpte Hertog Jan Grand Prestige bieren. Nog nooit eerder vertoond. De gelegenheid was de afsluiting van de ‘smaakreis’ die het Grand Prestige bier van Hertog Jan heeft gemaakt. Dat bier is uit logeren geweest in cognac-, port- en bourbonvaten, met als klapstuk die van de epische Goose Island Bourbon County Stout. Chef Luc Kusters draaide er de hand niet voor om en bedacht een reeks gerechten die tegen deze vatgerijpte krachtpatserij op kon.

Op dinsdag 7 maart 2017 mocht een gezelschap aanschuiven bij dit nu al historische diner in restaurant Bolenius op de Amsterdamse Zuidas. Historisch vanwege het feit dat de klassieke Grand Prestige van Hertog Jan rijping op een reeks bijzondere vaten had ondergaan (zie ook het verslag van de reis naar Goose Island in Chicago) en vanwege het feit dat de gerechten bij het bier werd gecreëerd: zoveel aandacht is bier zelden eerder ten deel gevallen op sterrenniveau.

En hoe goed bleek dat gelukt te zijn. Ik zal je een bespreking van de complete menukaart besparen, maar twee wonderschone combinaties moeten genoemd worden. De Grand Prestige op portvaten deed het wonderwel bij de dis van Sint-Jakobsschelp met bloedworst en chocola (na een ervaring als deze kijk je van geen enkele combinatie meer op). En de sukade met een supersmaakvolle saus en een soort van macaron van knolselderij bleek een perfecte match met het naar Amerika geëmigreerde neefje uit de inmiddels aardig uitdijende Grand Prestige familie.

 

Los van al dat schoons: wat betekent dit voor bierdrinkend Nederland? Ik constateer een aantal zaken.

  1. Overnames door de big bad companies (AB InBev is eigenaar van Hertog Jan en Goose Island) kan dus tot mooie samenwerkingen leiden. Het gaat mensen als Gerard van den Broek van Hertog Jan, en Mike Siegel en Jared Jankoski van Goose Island nog steeds maar om één ding: de kwaliteit van het bier. Zolang de mensen achter de spreadsheets de mensen achter de brouwketels hun werk laten doen, hebben wij als bierdrinker niets te vrezen. En als dat toch gebeurt? Als er compromissen worden gesloten die het bier compromitteren? Dan is de keuze uiteindelijk aan ons, bierdrinkers, om het bier te blijven drinken of niet. Zelfs als er bieren zouden dreigen te verdwijnen, wegens een te laag marktaandeel of iets dergelijks, dan heb ik het vertrouwen in contingent onafhankelijke brouwers dat de diversiteit op peil blijft. Uiteindelijk heeft de consument de touwtjes in handen.
  2. De mogelijkheden van bier aan tafel wordt gezien door chefs op sterrenniveau. Na Parkheuvel, De Librije en Ciel Bleu is nu dus ook Bolenius aan het bier. En al blijft de omarming van bier nog wat schuchter, en is het de vraag hoe blijvend de liefde is, het is een positieve ontwikkeling. Het neemt echter niet weg dat de restaurants waar 99,9% van de Nederlanders hun avondje uit eten spenderen, hier over het algemeen nog helemaal niet mee bezig zijn. Diners met bier-food-pairing te over, maar na zo’n ‘speciale avond’ is het weer snel terug naar business as usual wat betekent dat de keus in bier beperkt blijft tot de fluitjes ijskoud pils en eventuele aanverwante artikelen die de bierleverancier van dienst toevallig in huis heeft. Ik noem een Wieckse Witte, een Radler of, godbetert, een Apple Bandit of Jillz van de ‘speciaalbierkaart’. Gevraagd naar het waarom is het antwoord van de restaurateur steevast: mensen verwachten wijn in een restaurant. En iets met marge; acht euro voor een glas wijn is geaccepteerd, acht euro voor een glas bier niet. Het is dus een kwestie van opvoeden. Hoe precies, dat is de vraag die bieraficionado al langer bezighoudt.
  3. Zwaar bier als een gerstewijn die de Grand Prestige is (bij Goose Island wordt overigens de term ‘imperial brown ale’ voor dit bier gebezigd; Gerard zelf noemt het een ‘supertrappist’, een beetje zoals een quadrupel), en dan ook nog vatgerijpt, bij elke gang van het diner? Kan dat dan? Ja, dat kan dus. Tot mijn eigen verrassing moet ik er bij zeggen. Want de neiging is toch om de wat lichtere bieren (qua alcohol) bij de maaltijd te schenken. We zijn nog lang niet uitgepraat, -geschreven en -geproefd over bier aan tafel.

Enfin. De wereld is weer een stukje mooier geworden na zo’n avond als die van de 7e maart 2017. Amen.

Reacties zijn gesloten.