Oost west, thuis best

Verloochen nooit je afkomst. De mannen van de Oedipus brouwerij begrijpen dit en blijven contact houden met de vele, vele thuisbrouwers die Amsterdam rijk is. Ze zijn immers zelf ook ooit zo begonnen. Met een pannetje op moeders fornuis. Beetje roeren, beetje klooien, beetje proberen. De ene keer is het fantastisch en de andere keer zit er niets anders op dan de gootsteen. Mensen vragen mij wel eens of ik zelf ook brouw. Nee, is het antwoord. Ik heb het wel gedaan, samen met thuisbrouwende collega’s. Ik weet hoe het werkt.

Maar ik weet ook dat om iets te maken dat goed is, dat iets toevoegt aan alles wat er al is, een enorme investering in tijd, geld, moeite en vooral doorzettingsvermogen vraagt. Laat staan om dit met enige mate van consistentie te doen. Daarom begin ik er niet aan en blijf ik aan de consumerende zijde van de tap. Daar is al genoeg te doen en te beleven op biergebied. Voordat we beginnen dus een diepe buiging voor al die thuisbrouwers die wél het lef hebben om die pan op het vuur te zetten. Chapeau!

Plaats van handeling van het Home Brewers Festival, want daar gaat dit stuk over, is uiteraard de brouwerij annex proeflokaal van Oedipus aan het Gedempt Hamerkanaal in Amsterdam-Noord. Dat dat stadsdeel steeds hipper wordt weet je natuurlijk al, en met de recente opening van Walhalla’s brouwerij en proeflokaal een straat verderop is dat weer een stukje duidelijker geworden. De eettentjes schieten als paddestoelen uit de grond, dus als je er nog nooit geweest bent wordt het toch echt wel eens tijd.

De opzet is simpel: twaalf thuisbrouwerijen presenteren zich met hun bier(en), en er is een wedstrijd waarbij de winnaars een plek kunnen veroveren op het Planet Oedipus festival in augustus van dit jaar. In die wedstrijd is er plek voor de stem van het publiek: als je je langs de twaalf brouwerijen hebt begeven en daar minstens één bier van hebt gedronken dan mag je een stem uitbrengen op jouw favoriete brouwerij. Er is ook plek voor de stem van een jury: Sander Nederveen (brouwmeester Oedipus), Rick Kempen (Bier&cO, Het Bierplein) en yours truly vormden die jury en bewogen zich dus ook langs die twaalf brouwerijen, en probeerden van elk minimaal twee bieren te proeven zover dat mogelijk was. (Het aantal bieren per brouwer varieerde van 1 tot 13.) De beide uitkomsten werden vervolgens verwerkt tot een einduitslag.

Wie waren er bij?

  • Dust
  • BrewSci
  • Brewcubator
  • Wild West
  • Daan en Zonen
  • Free-Ends
  • Dutch Food Geek
  • Suliana Brews
  • Stephen’s Brew
  • Outlanders
  • James Brews
  • Irreverant ales

Dit zijn de sterren van morgen. Goed opletten dus, maar dat was bepaald geen straf. Het niveau van de bieren lag over het algemeen hoog. De grootste gemene deler tussen alle brouwers was toch wel het tomeloze enthousiasme. Iedereen staat te stralen achter de taptafel en wil alles vertellen wat er te weten valt over het bier. Daarbij speelt de achtergrond van de brouwer geen rol: van software engineer tot accountant en van planoloog tot marketeer, iedereen brouwt.

Verder vielen me twee dingen op. De keuze voor de stijlen was over het algemeen nogal aan de veilige kant. Een IPA, een porter, en stout. Tuurlijk, er waren ook brett saisons en een Berliner weisse. En die ene ESB vond ik ook gaaf om te zien. Maar het mag minder braaf. Lagers zijn lastig voor een thuisbrouwer, maar probeer eens een fijne Duitser als een alt of een Kölsch. Waar is die pittige sour? Of denk eens aan een oude Nederlandse stijl als kuit of princessebier. En daarbij: heel veel bieren bevatten extra ingrediënten zoals peper, vanille en jasmijn. Halve fruitwinkels komen voorbij. Wees niet bang: bierdrinkers lusten ook bier dat uit de vier basisingrediënten bestaat. Heus.

Het andere dat opviel is dat een aantal brouwers weinig geduld lijkt te hebben. Bier maken kost tijd. Het nemen van shortcuts komt het bier niet ten goede en maakt je geen betere brouwer. Doe het goed of doe het niet – doe nooit, maar dan ook nooit concessies aan de kwaliteit van je bier. Want de kwaliteit van je bier is uiteindelijk het enige dat je te koop hebt. De beste weg is lang niet altijd de kortste, en zeker niet de makkelijkste. Sowieso lijkt de klok bij sommige brouwerijen van slag te zijn. Waar de ene brouwer zonder blikken of blozen een IPA van een jaar oud schenkt, komt de andere met een porter die nog maar halverwege de vergisting was gekomen. Geduld is een schone zaak.

Ik heb vooral gelet op de benadering van een brouwer. Wat wil hij of zij (toch vooral hij’s) bereiken en hoe pakt ie dat aan. Dat daar dan eens wat misgaat, is onvermijdelijk. De vraag is hoe je daar mee om gaat. Hulde dus voor brouwers die bieren waar ze niet van overtuigd zijn, gewoon lekker thuis laten. Want ook dat is brouwerswijsheid. Waar het om gaat is de wil van een brouwer, het doel, de missie, de overtuiging. Want als die sterk genoeg, komt het hoe vanzelf.

Mijn hoogtepunten op deze bijzonder geslaagde middag/avond, waarbij ik wel moet zeggen dat ik niet alle bieren heb kunnen proeven, waren:

  • Rollercoaster van BrewSci. Genoteerd als Coffee IIPA. Klinkt gek, maar het werkt. De heren van BrewSci gebruiken hun expertise als chemici om wel de smaak, maar niet de kleur van koffie in deze IPA te krijgen. Bijzonder!
  • La Saison de Vincent van Wild West. De gebruikte pepers geven een fijne, kruidige twist zonder scherpte aan deze fraaie saison. Mooie balans.
  • Breakfast or Brunch #2 van Daan en Zonen. Oatmeal stout zoals ie bedoeld is. Vol romige voldoening. Kan dit de hele dag drinken.
  • Cuvee Cindy van Dust. Zoekend in het grensgebied tussen bier en wijn komen de Vlaamse leeuwen van Dust met een prachtige champagne-achtige saison. Zeer gedistingeerd.
  • O.D.B. Umami style van Dust. Zeewier en champignons tillen deze RIS op tot een niet te missen umami-kick. Smullen.

De zes brouwerijen die zich in augustus aan een groter publiek mogen laten zien zijn Suliana Brews, James Brew, Wild West, Daan en Zonen, Dust en BrewSci. Komt dat zien!

Tot slot. Je hebt bierfestivals in allerlei soorten en maten, en ik heb er al heel wat gezien, in binnen- en buitenland. Maar in al die jaren heb ik er nog nooit een als deze meegemaakt. Dit is pleintjesvoetbal. Genieten van het pure spel. Niet alles lukt, maar dat mag. Hier zijn het de dromen die de dienst uitmaken, en niets anders. En dat is misschien wel de essentie van het nieuwe bier maken.

Reacties zijn gesloten.