Geuze is niet zuur

Sinds mijn eerste glas Iris bij Cantillon, toch alweer twintig jaar geleden, heb ik een fascinatie voor spontaan vergiste bieren. Ettelijke bezoeken aan lambiekbrouwers danwel geuzestekers, Toer de Geuzes, Cantillon Quintessence’s en Zwanzedagen later werd het dan toch eens tijd voor een Nacht van de Grote Dorst. Een jaarlijks dorpsfeest in Itterbeek, een deelgemeente van Dilbeek. Wat dan weer tegen Brussel aangeplakt ligt. Pajottenland, dat is waar we zijn.

Om de plaats van handeling te vinden is niet meer nodig dan de instructie ‘aan de kerk van Itterbeek’. De Sint-Pieterskerk biedt in de onmiddellijke omgeving een parkeerplein, café Sportwereld (waarover later meer), een fritkot, het etablissement Krok & Ko (waarover ook later meer) en een zompig grasveldje met een kinderspeeltuig dat zo te zien tamelijk voordelig op marktplaats.be op de kop is getikt door de lokale plantsoenendienst. Dit alles op een steenworp afstand van brouwerij Timmermans. Kortom, veel Belgischer wordt het niet, downtown Itterbeek.

Tenten en tarps

De Nacht is vrij overzichtelijk georganiseerd. Er staan tenten en tarps (fijn, want het regent), er zijn bonnen aan 25 euro per 20 stuks, en er zijn flessen geuze. Groot (75 cl) en klein (37,5cl). Die koop je voor die bonnen en schenk je dan uit in je mini-geuze glas (2 bonnekes) en die van al je vrienden. Wie dat zijn? Iedereen die binnen schenkafstand staat. Makkelijk zat.

Er zijn flessen van grote namen (zoals Cantillon, Boon, 3 Fonteinen), kleinere namen (zoals Hanssens, De Cam, Lambiekfabriek) en onbekende namen (zoals OWA, Angerik Cuvée Kluysbosch, Guldenhooft). Er is zelfs een buitenlandse bijdrage, van brouwerij Allagash (Portland, Maine, VS).

Sommige van die namen lopen er ook zelf rond, maar dan wel geheel en al in de hoedanigheid van bezoeker. Zo spotte uw reporter ter plaatse Frank Boon, Pierre Tilquin en Karel Goddeau. Locals dus, net als de overgrote meerderheid van de bezoekers. Biertoeristen uit verre oorden als Amerika en Nederland zijn er vast ook, maar dit is toch vooral een lokaal gebeuren. Net als de Toer dat is. Zoals het bier zelf. Ik heb het eerder gezegd en ik zeg het nog ereis: geuze is het bloed dat door de Pajotse aderen stroomt. Er wordt veel gepraat over lokaal bier, maar als je wilt weten wat dat nou eigenlijk betekent zou je eens goed om je heen moeten kijken op zo’n Nacht van de Grote Dorst.

De avond is gevallen

Zo is er een dorpssenior die ons de achtergrond van relatieve nieuwkomer Kestemont van Dilbeek uit de doeken doet. Hij kent ze allemaal, de mensen achter deze familiebrouwerij. Het is ook de man die me op het spoor zet van Krok & Ko, als ik opmerk dat ik eigenlijk nog wat moet eten. Een autorit van dik vier uur (dank, gekantelde tankwagen op de E17) en een fles Girardin op de nuchtere maag gaat je niet in de kouwe kleren zitten.

Bij deze ‘krokante lunchplek’ (ik verzin dit niet) werken mensen met, zoals wij dat in Nederland zeggen, een zekere afstand tot de arbeidsmarkt. De senior moet even nadenken over deze Hollandse benaming maar keurt het uiteindelijk goed. De goede mensen van Krok & Ko voorzien me fluks van vier kloeke sneden brood en een pot paté met geuze Boon (“als u niet alles op krijgt, mag u het ook meenemen”), waarmee ik de broodnodige bodem kan leggen. Dubbellaags.

Boterhammen geuze Boon paté

Terug onder de Grote Dorst-tent ontmoet ik Karel Goddeau, geuzesteker van De Cam. Ik ken De Cam uit Gooik van de Toer de Geuze, maar heb Karel niet eerder gesproken. Dat gemis wordt snel en intens goedgemaakt; Karel is een zeer bevlogen man. Nu geldt dat voor alle lambiekbrouwers en geuzestekers die ik ooit ontmoet heb – en in feite voor alle brouwers – maar Karel is er een van de buitencategorie.

Hij heeft sterke ideeën over wat authentieke geuze is – zo is geuze van de tap voor hem een gotspe. Hij voelde zich nog het meest verwant in zijn overtuiging met wijlen Armand Debelder van 3 Fonteinen, al had Karel ook daar zijn bedenkingen, bijvoorbeeld over het gebruik van sherryvaten. Ik ben getuige van een temperamentvolle discussie tussen Karel en de Franse Nacht-bezoeker François, die hem voor de voeten werpt dat De Cam niet-traditioneel fruit gebruikt in zijn geuzes, zoals abrikoos. De vonken spatten er van af en ik leer weer wat nieuwe Franse woorden, maar aan het einde wordt er geklonken.

Zelfs in de kleine wereld van geuze, en binnen een organisatie als Horal, bestaan diverse opvattingen over wat nu de ware geuze is. Hoe het ook zij, een rotsvaste overtuiging van Karel is deze: een echte geuze is niet zuur. En of het nu de soldaat gemaakte flessen zijn, de microflora in de Pajotse buitenlucht of toch die boterhammen paté: ik snap volledig wat hij bedoelt.

Nat

Het is tijd, de hoogste tijd. De flessen zijn op, het grasveld is doorweekt, de mensen gaan op huis aan. Nog een laatste pint dan, bij café Sportwereld. Lichte aarzeling als je er als buitenstaander naar binnenstapt – het voelt bij zo’n soort kroeg alsof je onuitgenodigd bij iemand thuis naar binnen stapt. En ik word, staande voor de bar, inderdaad al snel enigszins vorsend aangekeken door een heerschap. De vorsing blijkt echter louter bedoeld te zijn om er achter te komen wat ik graag zou drinken – het is de patron van het estaminet. Om me te helpen, vertelt hij me dat hij in zijn café de beste geuze schenkt. Nu, welke is dat dan?

“Girardin, m’neer”, is het welhaast sacraal uitgesproken antwoord.

Toch kies ik voor een Orval als het sluitstuk voor deze avond, verleid als ik ben door de grote verzameling blinkende Orval-glazen die in slagorde op de toog staan opgesteld. Piepjong is ie, van maart 2023. “Nootje erbij, m’neer?”. Waarom niet. Ik mijmer wat over deze avond. Om mij heen worden in aanzienlijk tempo flessen Girardin ontkurkt, en ik vraag of ik er een mee kan nemen voor thuis. Geen probleem. Zelfs niet als bij het vertrek blijkt dat de patron een Anderlecht-fan is, en met enige schrik vraagt “Toch niet voor AZ?” als ik hem vertel dat ik uit de Zaanstreek kom. Ja, toch wel, m’neer. Ach, en hij had toch zo gehoopt op het affiche AA Gent-Anderlecht in de halve finale van de Conference League. Het wordt nu West Ham United-AZ. Berusting is al wat hem rest.

De wandeling over het weggetje lang brouwerij Timmermans, de Ninoofsesteenweg kruisend en langs braakliggend terrein richting mijn overnachtingsadres heeft een meditatieve uitwerking. Er stroomt geuze door mijn aderen, lijkt het. Gek bier is het toch eigenlijk. Apart gebied. Bijzondere mensen.

En ik kijk nu al uit naar een volgend bezoek aan geuzeland.

Reacties zijn gesloten.