Het oog wil ook wat. Hoe goed je bier ook moge zijn, als de verpakking er niet uitziet dan is de kans groot dat je flesjes een eenzaam bestaan als winkeldochter zijn toebedeeld. Zo hard zit de competitieve wereld van het bier tegenwoordig in elkaar. En dus hebben ze bij het piepjonge Hopleverancier Prins besloten dat de uitstraling pico bello in orde moet zijn. Anders is die droom om eigen bier op de markt te zetten bij voorbaat tot mislukken gedoemd.
Die droom, dat is de droom van Erik Varekamp en Laurens Prins. Niet op hun eigen website, maar op online winkel qeuze.com lezen we het verhaal achter Hopleverancier Prins. En als we even om de ’totaalconcepten’ en ‘smaakbelevingen’ heen kijken, dan zien we twee mannen die net als veel andere twee mannen dromen van een eigen bier. Een adellijke familie van bieren, wel te verstaan. De koninklijke associatie van Laurens (jurist) zit ‘m in zijn achternaam, en die van Erik (tekenaar/illustrator) heeft te maken met zijn stripserie Agent Orange, die al dan niet losjes is gebaseerd op de handel en wandel van de grootste adellijke deugniet die Nederland tot dusver heeft gekend: Prins Bernhard.
Het treetje met drie flesjes ziet er prachtig uit. Helder en herkenbaar, dankzij de ‘klare lijn’ stijl van tekenen. (Zelf noemt Erik zijn stijl overigens ‘gestileerd realisme’). Verzorgd (zelfs de binnenkant van het treetje is betekend), subtiel (de adellijke danwel militaire heren die het glas aan de lippen zetten zijn op elk bier anders) en technisch fraai uitgevoerd. Glas (model ‘slank pilsglas op voet’), viltjes, alles er op en er aan.
De mannen hebben het overigens goed begrepen. Op de voornoemde qeuze site lezen we “Hopleverancier Prins [is] ervan overtuigd dat alle bier, mits goed uitgevoerd, speciaalbier is“. Waar dat voorbehoud precies op neerkomt moet ik ze nog eens vragen, en ze gebruiken toch nog het vermaledijde s-woord, maar in essentie hebben ze natuurlijk helemaal gelijk. (Ze hebben vast deze blog goed gelezen ;−)
En het bier dan? Die zijn in samenwerking met de Sallandse Landbier Brouwerij uit Raalte gemaakt. We proefden alle drie de bieren die nu het assortiment vormen, al liet Erik in het begeleidende briefje weten dat men bezig is met de ‘najaarscollectie’. (Mag ik raden? Een bock, een rookbier en een porter. Of toch een pompoenbier?)
- Maharadja (IPA) – Voor een IPA wat bescheiden gehopt. Geen kneiter dus. Met een licht zuurtje.
- Op het witte paard (Weizen) – Veel banaan, zijdezacht, vlot wegdrinkend. Moutig zoetje, rijk beschuimd.
- Kroonprins (Pils) – Helder, mild, tamelijk hoppig. Netjes in bedwang gehouden door de granen.
We hebben er een nieuw, fris gezicht bij op de planken van de bierwinkels. Hopleverancier Prins maakt op dit moment geen bier dat de wereld van ‘craft beer’ op zijn grondvesten zal doen schudden. Is dit een bier dat je uit de schappen gaat pakken? Ja, de eerste keer wel omdat het etiket opvalt. Is dit een bier dat je ook de tweede keer uit de schappen gaat pakken? Misschien mogen de bieren daarvoor nog wat uitgesprokener worden, wat meer indruk maken. Wat meer Prins Bernhard, als het ware. Deugniet of gewoonweg niet deugend, temperament kon hem niet ontzegd worden. En temperament, dat kan ook best in een flesje bier. Graag zelfs!