Antwerpen Anders

Billie’s Craft Beer Fest, elke november in de Waagnatie in Antwerpen, is vaste prik geworden op de kalender van de modale over-de-grens-kijkende bierliefhebber. Relatief dichtbij huis liggen op dit festival de meest gewilde bieren van de populairste brouwerijen voor het oprapen. Met het ‘all-in’ ticket (koop het zodra ze in de verkoop gaan, een jaar van te voren) kan het proefglas overal en onbeperkt worden gevuld zolang de voorraad strekt. Een festival zoals we in Nederland eigenlijk niet kennen. Bierplezier van ongekende intensiteit.

Maar ik moet zeggen, ik heb ook wel eens een jaartje overgeslagen. Te druk, te massaal, te veel nerveus gejaag op de grote namen & hoge Untappd ratings, teveel mensen die met zes glazen tegelijk in de rij staan, te weinig ruimte voor de verwondering en onbevangen ontvankelijkheid waar mijn bierliefhebberij mee is begonnen, en wat ik graag ook zo wil houden. Het werd even beter toen er op een gegeven moment twee hallen bij werden getrokken en je niet meer buiten in de novemberguurte je hamburger naar binnen hoefde te duwen, maar de opzet van brouwers in het midden en de bezoekers daaromheen krioelend, proberend langs en door rijen te laveren en al te veel botsingen te vermijden zodat er ook nog wat bier ín het het glas blijft, is gebleven.

Dat geeft soms een wat benauwend karakter. De tafels eromheen staan steevast te dicht op elkaar, het is er donker & luidruchtig en meer dan elders zie je hier mensen die geen maat weten te houden en niet meer op eigen kracht de uitgang weten te vinden. Ook na deze editie twijfelde ik of ik een kaartje voor 2026 moest kopen. Toch maar gedaan. Want uniek is het festival wel, en als je het combineert met andere activiteiten in Antwerpen heb je al met al een prima weekend. En daar wou ik het nou eens over hebben.

Het festival op zaterdag lieten we voorafgaan door een vrijdag freewheelen in de stad. In de Volkskrant lazen we dat de wijk Borgerhout door Time Out magazine is uitgeroepen tot ‘coolste plek van Europa’. Dat moesten we natuurlijk zien. Zij het door onze bier-brillenglazen.

Het eerste teken van de levendigheid in deze multiculti wijk (voornoemd artikel citerend: “Toen Borgerhout 25 jaar geleden nog een armoedige en explosieve migrantenwijk was, werd het weggezet als Borgerokko. Nu gaat de wijk door het leven als Boho, naar Soho. Ook de Londense wijk werd met culturele initiatieven uit de misère getrokken.”) zien we vrijdagochtend op de drukke markt op het Laar.

Vanachter een kop koffie met taartje op het terras van Bar Bakeliet is het goed mensen kijken. Als we weer op pad gaan naar ons eerste bier van de dag lopen we over het plein voor de kerk waar allerhande groenten en fruit wordt verkocht. Het moet een feest zijn hier je boodschappen te doen.

In de ruimtes onder het spoor aan de Engelselei vinden we de fraaie bierwinkel Borger Bottles, en de gezellige taproom van microbrouwerij Cabardouche. Borger Bottles wordt gerund door de Nederlander Bas Scheffer en is dé plek om nieuwe namen te ontdekken. Er wordt nog opgeruimd van een iets te gezellige tasting de avond tevoren van de bieren van spontane gisting van Dekkera en Duron, uit respectievelijk New Jersey (VS) en Antwerpen. Toch zit er alweer een groepje biertoeristen te degusteren, terwijl wij op zoek zijn naar wat bieren die het goed zullen doen op een aanstaande bottleshare. Elke plank bevat hebberig makende bieren, al moet je niet vergeten een goed gevulde portemonnee bij je te steken.

Even verderop pakken we gulzig een montere najaarszon mee op het terras van Cabardouche. We drinken de Antwerpse bieren Cabardouche’s Vol Begeerte (green hop IPA) en SE10’s Sauna Shock (cold IPA), bestellen een Engelse pie als lunch, en als ik mijn hoofd om de deur van de brouwerij steek word ik naar binnen gewenkt. Brouwer Peter vertelt graag en gepassioneerd. Het streven is om de lokale brouwer te zijn voor de buurt, zoals je ook de lokale bakker en slager hebt. Echt specifiek Antwerpse stijlen staan er niet op de kaart; het assortiment is een mix van ‘traditioneel Belgisch’ en ‘typisch craft’.

We komen te spreken over het Seefbier, naast het bolleke van De Koninck het bekendste Antwerpse bier. Seefbier was oorspronkelijk een dunbier leer ik, armeluisbier van zodanige kwaliteit dat brouwers zoals Peter het ‘door het riool’ spoelen. De reïncarnatie van het Seefbier door de Antwerpse Brouw Compagnie die een potige 6,5% kent, heeft daar dus weinig mee van doen. Komende uit een familie van historici is het hem allemaal even te gortig. De beelden waarmee het Seefbier en de andere bieren worden getooid suggereren een authenticiteit die er voor hem feitelijk niet is.

Toch lees ik later op wikipedia dat het Seefbier van de Antwerpse Brouw Compagnie is geënt op de dubbele Seef: “voller van smaak en een hoger alcoholpercentage (6-7%)”. Bestond er dan inderdaad zo’n dubbele variant? Wie beweert dat dan weer? Het past wel heel fraai in het plaatje van het moderne Seefbier. Enfin. Moraal van het verhaal zou kunnen zijn dat je over historie nooit uitgepraat raakt, en dat je altijd open moet blijven staan voor een andere kant van het verhaal.

Teruglopend doen we twee typische buurtcafé’s in Borgerhout aan: Bar Leon en het eerder genoemde Bar Bakeliet. Je zult er niet van je stoel vallen van het bieraanbod, maar wat doe je op dit soort plekken: een bier bestellen (respectievelijk Jack’s IPA en Excelsior pils) en een beetje om je heen kijken naar wat er zoal gebeurt in de microkosmos die een kroeg is. Bij Bar Leon spreken mensen met kinderen af om een pintje te drinken; handig, want het terras en speeltuin zijn een ware symbiose aangegaan op dit autoluwe plekje.

Bar Bakeliet is een waterplaats voor de lokale fine fleur; de samenstelling van de gasten is al even eclectisch als het interieur van de kroeg. We ontdekken onder andere een jukebox, bakelieten telefoons en oude bierreclames tussen de eindeloze hoeveelheid parafernalia. Dit zijn plekken die zonder moeite je stamkroeg zouden kunnen worden. Het woord horeca-concept is hier voorlopig nog niet doorgedrongen.

Een stukje met de tram brengt ons in de buurt van Spéciale Belge, ook al een taproom en microbrouwerij. Maar al wat ze maken – geen Spéciale belge. Te ingewikkeld voor de meeste mensen, volgens brouwer Kobe. Geef ze een Bolleke en ze drinken het zonder morren op, brouw een Spéciale belge en ze blieven het niet. Te klassiek, te ouderwets. Een blond ja, of een tripel, die gaan er wel in. En zo wordt ook hier, in een ietwat verscholen hoek van het levendige PAKT in het trendy ‘t Groen Kwartier, weer ondubbelzinnig aangetoond dat biervoorkeuren aan mode onderhevig zijn.

Wat hier wel lekker loopt is Nederlands bier. Kees, Frontaal, Two Chefs. Past goed bij de Spotify-playlist ‘Hollandse evergreens’ die hier uit speakers klinkt. Maar daar komt de noordelijke biertoerist natuurlijk niet voor. We drinken er een Henri (English style pale ale) en een Dipadawan V3 (DDH hazy DIPA). Nette bieren. We zijn de tweede en derde bezoekers als we binnenkomen, en bij vertrek zijn er nog altijd maar een stuk of vier tafeltjes bezet in de grote ruimte. Toch kun je het hier wel zien bruisen. Ach, iedereen zal wel bij Billies zitten.

Na een conceptuele maaltijd bij Loes & Krikke (ze zijn niet lang na ons bezoek gestopt met het restaurant, maar ik verzeker je dat wij daar niets mee te maken hebben. echt.) met een keur aan Cabardouche bieren is het tijd om te crashen in dive bar Station 1280. De uitstraling van een Oosteuropese atoombunker en een klein maar oogstrelend assortiment aan bieren, en dus landen alle biernerds hier aan het einde van de dag. Ook aan het begin van de dag trouwens. We komen er bekenden tegen en leren weer nieuwe bierliefhebbers kennen. Want dat is de name of the game in bierland. Iedereen is je vriend. Gewoon, omdat je bier drinkt.

En dan moet Billies nog komen. Heer sta me bij. Het leven is kort, maar op zo’n dag als vandaag haal je er best veel uit.

Nog meer Antwerpen? De schrijvende biersommelier Frits Dunnink noteerde op zijn blog deze lijst met tips voor een bezoek aan de stad.