Vijf Bier – Super!

ijf bier! De Volkskrant is gestopt met de vaste bierrubriek in het magazine, maar ik blijf de vijf-bieren-rond-een-thema stukjes gewoon schrijven. Dan zet ik ze wel op m’n blog. Die delicate schrijversvingertjes moeten in beweging blijven, nietwaar. Van stilstand verkroepoekt de boel maar. Daarom: Ober! Vijf bier!

Bier kopen we natuurlijk het liefst bij de speciaalzaak. We kunnen er rekenen op deskundig advies, het is er lekker snuffelen in de schappen naar onbekende bieren en altijd is er weer wat nieuws om mee naar huis te nemen vanwege het ruime assortiment. Maar soms is het ook handig om bij de supermarkt wat van onze favoriete alcoholhoudende versnapering mee te nemen. Wat zijn aantrekkelijke bieren in de schappen van de super?

Alweer dik vier jaar geleden was ‘supermarktbier’ het thema van m’n reguliere Volkskrant magazine-rubriek. (Hier is een link.) Zonder veel omhaal werden er in het artikel vijf toppers uit de mouw geschud die gewoon tussen de hagelslag en borrelnoten in de boodschappenkar gelegd kunnen worden. En als er één ding nog duidelijker is geworden anno 2020 dan is het wel dat typisch ‘supermarktbier’ niet bestaat. Er zijn namelijk genoeg voortreffelijke bieren te vinden om zonder zorgen de thuisvoorraad, barbecue-boodschappenlijst of bezoek van verwende biersnobs te voorzien van meer dan acceptabel bier. Natuurlijk is het assortiment er beperkter en lijkt de opmars van het aantal strekkende schapmeters aan bier tot staan te zijn gebracht, en hier en daar zelfs te verminderen. Bier in de aanbieding blijft een horreur voor veel brouwers. En ook het feit er na drie opeenvolgende succesnummers er dit jaar geen Hop! magazine van Albert Heijn is uitgebracht, zegt veel. Keert het tij, en zo ja hoe dan? Is dat erg? Of is het slechts een andere koers die te varen is en wordt de Nederlandse bierwereld meer volwassen? Allemaal een andere discussie.

Vijf supers en hun bier. Let wel: your mileage may vary, omdat supermarkten regionaal nogal variëren. Deze keuze is er een die zich in mijn blikveld bevindt, te weten Noord-Holland.

Dekamarkt: Stone Ripper

Stone’s mede-oprichter Greg Koch is een soort van rockster. Althans in de VS. Hier in Nederland kijkt er nauwelijks iemand op van z’n hazy IPA als hij de Amsterdamse bierbar Beer Temple binnenstapt. De betrekkelijkheid van roem en succes; Koch werd er vorig jaar stevig mee geconfronteerd. De branie waarmee hij dacht Duitsland en de rest van Europa te veroveren door een Stone-dependance in Berlijn te openen, landde niet in vruchtbare grond. Brewdog kocht de boedel op en geeft het een tweede kans. Intussen liggen er toch maar mooi drie bieren van het van oorsprong Californische Stone in de schappen van de Dekamarkt. Mijn favoriet is de Ripper, een ‘San Diego style’ pale ale: een superfruitige doordrinker waarin de hoppen weliswaar de boventoon spelen maar niet alles domineren.

Albert Heijn: Jopen Maria Magdalena

Black IPA, het is een contradictio in terminis. Immers, hoe kan iets ‘black’ en ‘pale’ (de P in IPA) tegelijk zijn? Toch staat het op dit Haarlemse flesje. Wat er bedoeld wordt is dat de IPA (typering: ‘sterk gehopt’) met donkere mout is gemaakt waardoor er een spannende wisselwerking ontstaat tussen de geroosterde, koffie of cacao-achtige tonen van de mout en de invloed van de hop. Niet altijd leidt dat tot een prettige combinatie, maar in deze Maria Magdalena – we zullen weten dat Jopen’s taproom zich in een voormalige kerk bevindt – is dat prima gelukt. Met rogge voor wat extra spanning en Citra en Mosaic als hoppen van dienst, biedt de zesde uitvoering van dit seizoensbier mooie gelaagdheid in zijn bitters.

 

Jumbo: Tripel LeFort

Tripel blijft een gewilde bierstijl. Blond met een pronte schuimkuif, potig in de alcohol en de onmiskenbare snoepige invloed van Belgische gist: je herkent een tripel uit duizenden. En om het nog maar eens een keer duidelijk te stellen: de naam heeft te maken met de gebruikte hoeveelheid graan bij het brouwen. Niet driemaal vergist, niet driemaal zoveel alcohol: allemaal sprookjes. Tripel begeeft zich tussen een dubbel en quadrupel voor wat betreft het aantal kilo’s mout per hectoliter bier. Het signalement van dit bier danken we aan de abdij van Westmalle die hun tripel ooit dit karakter meegaf, wat navolging vond bij andere brouwerijen. Onthoud dat maar, en geniet ondertussen van deze keurige, enigszins binnen de vakjes kleurend maar daarom niet minder genietbare bier van brouwerij Omer Vander Ghinste uit het Vlaamse Bellegem.

Deen: La Chouffe Blond

Hoewel supermarktketen Deen bij uitstek het schraalste aanbod van alle genoemde supermarkten kent (je vraagt je oprecht af onder welk hunebed de inkoopmanager ‘bier’ ligt, het is werkelijk bar en boos), zijn er enkele lichtpuntjes te vinden. Daarvan kies ik graag de klassieker La Chouffe Blond. Hoe moeten we dit kabouterbier uit de Ardennen classificeren? We komen niet verder dan ‘blond’ of ‘strong ale’ als we de literatuur erop naslaan. Dat moeten dan ook maar niet doen. De essentie van Belgisch bier is dat het niet te vangen is in een enkele beschrijving. Elke streek, elk dorp, elke brouwer zijn eigen bier. Da’s het mooie van Belgische bieren: elk z’n eigen karakter. Net als kabouters.

Coop: Rochefort 8

Wat maakt een trappistenbier zo bijzonder? Het is de herkomst. Trappistenbieren zijn bieren die nog een waarachtige verbinding met het abdijleven hebben. Geen louter financiële licentieovereenkomst, geen opzichtige marketing-trucage middels gebrandschilderde ramen op het etiket en geen anderszins listig aangebrachte associaties maar een echt en direct product uit een van de twaalf Cisterciënzer kloosters wereldwijd die in hun levensonderhoud voorzien door de productie en verkoop van onder andere bier. Ora et labora. Dat dat bier dan vaak door leken wordt gebrouwen, doet daar niets aan af. Alles gebeurt op locatie, onder de verantwoordelijkheid en het strenge toezicht van de kloosterorde. Natuurlijk weet U al dat trappistenbieren allerlei stijlen omvat, van pils tot vatgerijpte quadrupel, maar de abdij Notre-Dame de Saint-Rémy in Rochefort (Wallonië) maakt een serie zware jongens. De 8 is de middelste van het stel en bevat diepe lagen aan smaak en fruitige warmte voor de gure herfstdagen die ons wachten.

Reacties zijn gesloten.